Kinderen zijn seksuele wezens
Kinderen zijn de meest seksuele wezens op aarde. Het zijn bommetjes vol levensenergie.
Ik herinner mij een moment dat mijn dochter baby was en ik haar na de borstvoeding tegen mij aandrukte. Ik voelde een enorme stroom seksuele energie die mijn hele lichaam vulde. Het is niet voor niets dat het seksuele leven van een vrouw verandert na de eerste geboorte van haar kinderen. Ze wordt van binnenuit en via de (altijd intact blijvende) navelstreng vervuld op een manier die een man haar niet kan schenken.
Ik kom dit in mijn praktijk veel tegen: partners (mannen én vrouwen) die zich afgewezen voelen en moeders die proberen om weer te zijn zoals ‘voordat de kinderen er waren’, toen ze nog in vuur en vlam raakten van hun partner.
Dat kinderen de vrouw seksueel vervullen is een taboe onderwerp. Dit heeft te maken met hoe wij onze seksualiteit zijn gaan ervaren. Wij hébben seks in plaats van dat we erkennen dat we seksueel zijn. We hebben seks gereduceerd tot een aantal handelingen (pijpen, neuken en beffen) die ons leiden naar een piek (orgasme) en zijn vergeten dat seksualiteit een bron is van levensenergie die we door ons heen kunnen laten stromen en in verbinding kunnen brengen met anderen. Hier kunnen seksuele handelingen uit voortvloeien maar wie zich begeeft op het pad van het vrij laten stromen van de seksuele energie zal vroeg of laat alle handelingen laten varen en niets liever willen dan géén piekorgasme. Het vertoeven in de energie is namelijk zoveel fijner en vervullender. Net als die baby op de schoot en aan de borst.
Onze verwarring op seks begint al heel vroeg: de eerste imprints die kinderen krijgen over seks zijn plaatjes van handelingen. Mannen met grote, stijve pikken die alles onder spuiten en vrouwen die ‘oh en ah’ roepend al hun gaten wijd open hebben en zodra de man hun gaatjes vult, schreeuwend tot een orgasme komen.
Hoe laten we kinderen zien dat er meer is dan deze houtje-touwtje seks? Dat seks iets is wat je ieder moment van de dag kan ervaren; in jezelf, in de natuur, met iemand die je liefhebt? Dat het onze oerkracht is waarmee we, als we deze verbinden met ons hart, liefde kunnen maken? De enige manier is door voor te gaan en onze kinderen iets anders te laten ervaren.
De deur van onze slaapkamer is altijd open. Mijn dochter kan ieder moment binnen komen lopen. Wij vrijen veel en vaak maar als zij er is, altijd onder de dekens. In het weekend kruipt mijn dochter Puma naast ons in bed, met haar fles, boterham met smeerkaas en iPad. Wij vrijen verder in een vorm van elkaar liefhebben die zacht, teder en voor het oog nauwelijks zichtbaar beweegt. Het is een manier om de energie tussen ons te laten stromen zonder naar een hoogtepunt te gaan. Hoe meer de energie gaat stromen hoe dichter Puma naar ons toe beweegt. Meestal eindigt ze met haar benen bovenop onze lichamen alsof we een tafeltje zijn. ‘Dit ligt zo lekker,’ zegt ze dan.
Door haar in onze liefdesbubbel toe te laten, een plek waar wij allen seksuele wezens zijn, hoop ik dat ze naast de houtje-touwtje seksbeelden die ongetwijfeld nu al op haar netvlies staan, een gevoel heeft waar seksualiteit werkelijk over gaat.
